180 назіральнікаў засяроджваюць увагу на двух артыкулах Выбарчага кодэксу. 34-ы тычыцца пашырэньня ўдзелу у выбарах палітычных партыяў і грамадзкіх арганізацыяў, 13-ы — прадастаўленьня грамадзянам Беларусіпоўнай і праўдзівай інфармацыі пра вынікі выбараў.
Паводле дзейнага заканадаўства, выбарчыя камісіі фармуюцца чатырма суб’ектамі — палітычнымі партыямі, грамадзкімі арганізацыямі, працоўнымі калектывамі і грамадзянамі праз збор подпісаў. Аналіз складу камісіяў у Менску, Берасьці і Магілёве паказаў, што нават у гэтых буйных гарадах партыйцы складалі менш за 0,1% ад агульнай колькасьці сяброў камісіяў, а грамадзкія арганізацыі правялі ў камісіі менш за 2% сваіх сяброў. Рэальна на апошніх выбарах у камісіях дамінавалі прадстаўнікі працоўных калектываў — шмат дзе аж 98% ад агульнай колькасьці сяброў камісіяў. Што ж тычыцца, назіральнікаў, дык яны паўсюдна былі пазбаўленыя магчымасьці сачыць за выбарамі. Як сьцьвярджаецца ў заяве, “фактычна назіральнікам было дадзенае права толькі прысутнасьці ў памяшканьні для галасаваньня”.
Хаця папраўкі ў Выбарчы кодэкс можа ўносіць непасрэдна Палата прадстаўнікоў, адзін з падпісантаў заявы Ўладзімер Раманоўскі тлумачыць, чаму без умяшальніцтва Канстытуцыйнага суду цяжка абысьціся:
(Раманоўскі: ) “Пытаньні практыкі, з гледзішча прымяненьня заканадаўства, магчыма вырашыць толькі праз Кастытуцыйны суд”.
Згодна з законам, Канстытуцыйны суд мусіць даць адказ дэпутатам не пазьней чым праз 30 дзён з моманту іх звароту.
Кіраўнік дэпутацкай групы “Рэспубліка” Сяргей Скрабец гаворыць, што гэтая ініцыятыва ёсьць часткай агульнай кампаніі за зьмену Выбарчага кодэксу, якую праводзіць грамадзкі рух “За годнае жыцьцё”:
(Скрабец:) “Гэта падтрымка нашаму збору подпісаў”.
(Карэспандэнт: ) “Дарэчы, як ідзе збор подпісаў? Ёсьць якія-небудзь лічбы?”
(Скрабец:) “У нас ёсьць такая дамова: мы пра гэтае пытаньне пакуль не паведамляем. Ідзе і ідзе. Добра ідзе”.
